Hortobagyi Nemzeti Park

Hortobagyi Nemzeti Park.
Op de fiets naar het grootste natuurgebied van Hongarije, we dachten dat we er dicht tegen aan zaten en dat viel toch tegen. Maar het was zo zeer de moeite waard. Eerst op het volgende dorp aanrijden over de doorgaande weg, welke ook hier grote gaten bevat en slecht gerepareerd is. Zo hobbel je over de weg. Dan schuin een trekpad in, dat of met gras begroeid is of bestaat uit modder karresporen. Het natuurgebied in waar we gelijk een groep paarden tegenkwamen, ze stonden wel afgegrensd maar vlak bij ons, prachtige paarden met veulens in een heel groot weide (poesta) gebied. Dat hoort bij de beeldvorming; Hongarije, Poesta, Paarden en goulash. We zagen witte reigers en ooievaars boven ons vliegen. Er kwam geen einde aan de trek en meer dan af en toe vraag je je zelf af, zitten we wel goed, maar Piet kan goed kaartlezen. Het gebied is met verschillend grassoorten en daar waar water staat met hoog riet een eindeloze grote vlakte. Nou als je daar verkeerd gaat met een brandende zon zeker boven de 30 graden.....Toen we in de plaats Hortobagyi aankwamen bij het Infopunt werd ons uitgelegd dat je alleen tegen betaling en bijna altijd met begeleiding het gebied in mag! Daar kon ik het zeker mee eens zijn, maar vond het toch wel mooi dat we zo'n stuk op ons zelf hebben gedaan. De enkele boerenhoeve die in dat stukje stond waar wij langs reden, zijn zo van eeuwen terug. Dan de brug met de 9 poorten op de foto zetten, want die schijnt heel bijzonder, het is de brug over de rivier de Tizsa, de scheidslijn. Het was 81 km totaal en de stops onderweg voor een terrasje was geen succes, dat is hier niet. Dat kan alleen als je een ijsje eet. Het was voor ons een dag met een gouden randje en de volgende dag zere billen........
Het blijft warm,30 -35 graden, vroeg naar Debrecen, we gaan het Museum of the Reformed College of Debrecen bekijken. Waarom in de 16 eeuw Debrecen het centrum was van het Protestantisme kwam omdat de stad autonoom was. Het had daardoor de macht zijn eigen gang te gaan. Dat de lijn met Nederland er was zag je op de landkaarten waar Groningen, Leiden en Utrecht duidelijk werd aangegeven. Duizenden calcinisten bezochten de scholen om opgeleid te worden tot predikant of wetenschapper. Het was er allemaal te zien, ook veel opgezette vogels. Toen ik in een van de schoolbanken uit 1900 naar een gier met uitslaande vleugels zat te kijken kwam ik in gesprek met een Hongaarse man die al heel lang in Londen woont. Hij vertelde dat hij in 1944 hier op college had gezeten en kon ons zijn geschiedenis vertellen en uitleggen. Dat maakte het levendig. Nadat we hadden gelunched viel het me op dat het wel erg rustig was voor een zaterdag in toch wel de tweede stad van Hongarije. Blijkt dat alle winkels al om 13.00 uur dicht gaan, de stad is echt al op zijn zondags. Ook de gedenksteen van Michiel de Ruyter opgezocht die in 1676 27 predikanten uit Debrecen in Napels van de galeien heeft bevrijd. Ter ere daarvan deze gedenksteen. Dit verhaal staat ook afgebeeld bij het standbeeld van Michiel de Ruyter in Vlissingen.
Ondanks de hitte, het wordt elke dag een graad warmer en ook het zwemwater, zijn we nog twee dagen naar het natuurgebied Hortobagy geweest. Met een bus het beschermde gebied in waar je niet zonder begeleiding mag komen. De vlakte is voor het blote oog oneindig groot. Na een poos rijden met de bus door de Poesta kwamen we bij een educatief gedeelte waar we allerlei dieren konden zien, die vroeger in het wild vrij liepen. Van buffels, pelikanen, jakhalzen, vossen, wolven, adelaars, gieren. Terug bij het dorp nog wat museums bezocht waar het leven van de bevolking de herders, paarden fokkers, de folklore, werd tentoongesteld. Het leukste was het dieren ziekenhuis, waar het vooral over vogels ging. Die gaan op de electrisiteits draden zitten en als ze opvliegen slaan ze hun vleugels uit waardoor ze kortsluiting maken en zich aan een vleugel en een poot verwonden. Zonder opvang zouden ze het niet overleven.In het ziekenhuis was een operatiekamer en ziekenkamers waar de vogels zaten. Wij konden de vogels in hun kamer zien, maar zij ons niet, zo was de ruit geprerareed. Buiten waren ook hokken, maar dan waren ze al een stuk verder. In dit gebied zijn heel erg veel ooievaars, we zagen ze overal en ook hun nesten. De laatste keer zijn we naar het gedeelte gereden waar waterpartijen zijn, hele grote visvijvers waar de grootste vogelplaats van Centraal Europa is. Daar moet toch heel wat te zien zijn. Toen we daar aan kwamen vertelde de Info vrouw ons dat in deze hitte de vogels na 06.00 uur in de moerassen in koele plekken schuilen. De vijver gebieden zijn erg groot en na een half uur wandelen in de brandende zon was het verstandig terug te gaan. De waarneming betrof een groepje rundenen tussen het riet, een enkele vogel in de lucht.